فروغ مسلم زاده //آفتاب جنوب ۲۴
اگر درختکاری و روز درختکاری اگر برای برخی صرفا یک مناسبت نمایشی است. برای برخی از دغدغه‌مندان محیط زیستی یک امر مهم و حیاتی است که حتی زندگی خود را وقف آن می‌کنند. روستاگل نام گروه محیط زیستی فعالی است که تنها در ۴سال، ۳۰۰ هزار درخت در کشور کاشته‌اند.ایران سرزمینی با اقلیم‌های متفاوت است و شاید کمتر کسی به این فکر کرده باشد که همین اقلیم متفاوت چه گنجینه‌ای از پوشش گیاهی و درختان را در اختیار ما قرار داده است. اقلیم‌های متنوع یعنی زیست‌بوم‌های متنوع و این یعنی ما از نظر تنوع پوشش گیاهی یک کشور منحصر به فرد هستیم. هرچند مدرن شدن، بالا رفتن جمعیت، بلایای طبیعی و هزاران دلیل دیگر باعث شده تا در این سال‌ها محیط زیست ما آسیب ببیند اما با وجود دلسوزانی که دغدغه و زندگی‌شان را وقف این نعمت خدادادی کرده‌اند، می‌توان به احیای محیط زیست امیدوار بود.
فرهنگ درختکاری از جمله فرهنگ مورد حمایت بسیاری از فعالان و دوستدارن محیط زیست است. خبر‌هایی از گوشه و کنار می‌شنویم که گویای ترویج این فرهنگ است. کسی به یاد عزیز از دست رفته اش درختی می‌کارد و دیگری به مناسبت تولد فرزندش این کار را انجام می‌دهد.در دنیای مدرن امروز، بسیاری از دوستداران محیط زیست سعی دارند این هشدار را فریاد بزنند که همزمان با رشد سریع تکنولوژی و شهرنشینی، بی مهری نسبت به طبیعت آسیب‌های جبران ناپذیری را به دنبال خواهد داشت هرچند حتی اگر عده‌ای باتوان اندک سعی در حفاظت از محیط زیست داشته باشند.
باید گفت معضل بزرگ منابع طبیعی ایران، عوامل تخریب جنگل‌ها و مراتع شامل چرای بی‌رویه، قاچاق چوب، کَت‌زنی، بوته‌کنی، آتش‌سوزی، تغییر کاربری، سدسازی و دیگر طرح‌های عمرانیِ بی‌ملاحظه است. در چنین شرایط، کاشت نهال ممکن است تأثیر ملموسی در افزایش شمار درختان یا بهبود وضع جنگل و مرتع نداشته باشد. در طرح کاشت یک میلیارد درخت باید مشخص شود که چه تدبیر مؤثری برای حفظ درختان موجود و نگاهداشت نهال‌هایی که کاشته می‌شود، اندیشیده شده است.زمین‌های طبیعی بزرگ‌ترین اندوختگاه کربن هستند؛ هرگونه زیرورو کردن خاک، سبب آزاد شدن کربن می‌شود. از این‌رو ضرورت دارد که محاسبه شود با درختکاری به شیوه‌هایی که متداول است (تراس‌بندیِ شیب‌های کوهستانی، کندن گودال، درست کردن بانکت، ساخت جاده‌های دسترسی، ایجاد آتش‌بُر، و دیگر کارهای رایج که همگی سبب زیرورو شدن خاک می‌شوند) چقدر کربن آزاد می‌شود و نهال کاشته شده در عمر مفید خود چقدر کربن را می‌تواند ترسیب کند.به‌طور خلاصه، ما معتقدیم که هیچ عجله‌ای برای شروع به کاشت یک میلیارد درخت صورت نگیرد و دست‌کم تا چند سال، عزم جدی مسئولان بر حفظ منابع طبیعی موجود، و جلوگیری از تخریب سرزمین قرار گیرد تا طبیعت خود را بازیابی کند. سپس می‌توان (به شرط در نظر داشتن آن‌چه که در بالا گفته شد) اقدام به درختکاری یا کاشت بوته و بذر و پیاز گونه‌های درختچه‌ای و علفیِ بومی کرد. در غیر این صورت، بودجه‌های گزافی به هدر خواهد رفت، افراد یا پیمانکاران خاصی سودهای کلان و ناحق خواهند برد و سرمایه‌ای ملی صرف تخریب سرزمین خواهد شد.
