دیشب توفیق شرکت در نماز جماعت یکی از محلات حاصل شد، روحانی جوان، برنامه ثابت هرشب مسجد را بیان احکام طهارت و نماز و سایر احکام فردی اعلام نمود.
سالهاست که برنامه بسیاری از مساجد ما همین است.در لزوم بیان این دسته از احکام اسلام تردیدی نیست. لازم است، اما آیا کافیست؟
سخن معروفی از احیاگر بزرگ اسلام در قرن حاضر، حضرت روح الله هست که فرموده اند: اسلام، سیاساتش بیشتر از عباداتش هست. اکنون که قریب ۴۰ سال از آن انقلاب بزرگ می گذرد، تجلی این بیان در مساجد، یعنی بزرگترین سنگرهای حفظ اسلام کجاست؟
چرا کمتر شنیده ایم که در مسجدی راجع به فقه سیاسی و حق ولی امر بر امت گفتگو شود؟
بهترین جایی که مطالبه از مسئولین باید شکل بگیرد کجاست؟
سهم مساجد ما در فهم غیرسیاسی از اسلام
چقدر است؟ راستی آیا این فقط رسانه های دشمن هستند که بیشترین نقش را در القای غیر سیاسی بودن اسلام دارند؟
جای پرداختن به دشمن شناسی کجاست؟ عدم تبعیت از دشمن باید در کجا و توسط چه کسانی تبیین شود؟ دل نسپردن به رسانه دشمن و نقش آن در تحریف افکار عمومی و افشاندن گرد ناامیدی آن را در کجا باید تبیین نمود؟
چرا در مساجد ما برنامه ای برای تحلیل و تبیین بیانات ولی امر به عنوان مهمترین رکن اسلام وجود ندارد؟!
در چنین غفلتی چه جای تعجب است که محورهای مهم بیانات رهبر انقلاب حتی در میان مؤمنین و مسجدی ها غریب بماند.
نویسنده: جواد بیژنی
