شهره پنجشنبه‌بازار شهر تاریخی میناب هرچند از نفس افتاده ولی همچنان پذیرای مسافران و گردشگران هست و یکی از مقاصد گردشگری در ایام نوروز به شمار می‌رود .
از یک‌سو گفته می‌شود میناب با بیش از 100هزار سال سابقه تاریخی، بنیان شهر میناب در زمان ساسانیان برمی‌گردد اما بعضی از اسناد تاریخی موجود نشان می‌دهد این شهرستان از قدمتی بیش از 2500 سال برخوردار است که بدین منظور می‌توان به سفرنامه نئارخوس (نئارکوس) سردار اسکندر مقدونی مراجعه کرد این احتمال نیز هست که این شهر در زمان ساسانیان به آبادانی و رونق رسیده است.
نام‌های قدیمی همچون مینوو، میناو و آنامیس و همچنین نام‌های مینا، هرمز، هارموز و توسط نئارخوس دریانورد مقدونی در سفرنامه‌اش با عنوان هارموز و یا آرموز نام‌برده شده است.
پنجشنبه‌ها در میناب و بازار آن‌چنان تنوع رنگ و هنر زیاد است که برخی از این بازار به‌عنوان موزه‌ای از فرهنگ و هنر به‌جامانده از دورآن‌کهن میناب یاد می‌کنند و به‌واقع هم همین‌گونه است.
پنجشنبه‌بازار میناب با قدمتی چند صدساله خود هنوز یکی از بازارهای مهم محلی است که از دوران گذشته بجا مانده است و نمایشگاهی از انواع کارهای دستی، هنری و فرهنگی شرق هرمزگان تشکیل می‌دهد که کمتر جای در ایران شما می‌توان پیدا کرد که در یک روز و در یکجا شاهد چنین تنوعی باشد.
مهم‌ترین محصولات کشاورزی شهرستان میناب، مرکبات، خرما، صیفی‌جات، غلات، پرتقال، لیموترش، گوجه‌فرنگی، خیار سبز، هندوانه، پیاز، بادمجان و… است،باغ‌های انبه میناب معروف هستند، انبه میوه‌ای درشت و بیضی‌شکل است که طعم بسیار خوبی دارد،از میوه نارس آن‌که ترش‌مزه است،در تهیه ترشی بندری استفاده می‌کنند.
بازار محلى متشکل از صنایعى دستی با انواع مختلف در یکجا دیده می‌شد که نشانى از کار و اثر دستى و هنرى – فرهنگى هنرمندان شرق هرمزگان بود و در هیچ جاى ایران این‌چنین تنوع در کالاهای دستی در یک بازار محلى سنتى آن‌هم در یک روز مشخص در یکجا دیده نمی‌شد.
یک فعال گردشگری در هرمزگان گفت: در پنجشنبه‌بازار میناب که محل عرضه صنایع‌دستی و تولیدات سنتی و خانگی است انواع حصیربافی، ظروف حصیری، سفال، لوازم دوخت لباس، برقع، ماهی و انواع مواد غذایی عرضه می‌شود.
مهدی شیرخانی خاطرنشان کرد: این بازار همه‌ساله گردشگرانی از کشورهای اروپایی به‌سوی خود می‌کشاند و صنایع سنتی،سفالگری در منطقه میناب رونق دارد و بهترین کارگاه سفالگری شهرستان میناب متعلق به هنرمند مینابی موسی کمالی است که به‌عنوان پدر سازهای کوبه‌ای هرمزگان شناخته می‌شود و توانسته با کوبیدن بر کوزه هرمزگانی (جهله) صوت جدیدی ایجاد کند.
