درددل جانبازبشاگردی

بسم رب الشهداءوالصدیقین

آنان که خاک رابه هنرکیمیاکنند
آیاشودکه گوشه ی چشمی به ماکنند؟!
بااین مقدمه این بارمیخواهیم ازایثارگرجانبازی بگوییم که تقریبا فراموش شده است…
دادخدا زارعی فرزندحسین متولد1345،متاهل ودارای 6فرزند(2کودک و 4محصل)که فروردین ماه 1367درمنطقه ی فاو باگازخردل شیمیایی شده و جانباز20درصدمیباشد.این دلیرمردجانباز سالهاست که بافقرومحرومیت دست وپنجه نرم میکند.درخانه ای فرسوده ومحقرزندگی میکند.توان کارگری هم ندارد.درتابستان بعلت تنگی نفس و ورم سینه و ریه ها ودر زمستان اگر کار کند خون از دهن و دماغش می آید .برای تامین کیف وکفش فرزندان محصلش مانده،توان معالجه ی دخترش که مدتهاست خودبخودبیهوش می شود،راندارد وآخرین توان وی برای معالجه ی فرزندش شهرستان میناب بوده که بدون نتیجه وتشخیص درست به خانه برگشته ودرحسرت بردن فرزندش تایزد مانده است.
بله متاسفانه این بزرگوارجزو فراموش شدگان است وازطرف مسئولین محترم ذیربط مشمول هیچ حمایت وکمکی نمیباشدوفاقدهرگونه درآمدی میباشد.بقول خودواطرافیانش برای دریافت حمایت ومستمری جانبازی بارها مراجعه کرده وتنها دستاورد تلاش ومراجعات مکررش یک دفترچه بیمه درمانی ازطرف بنیادبوده که تاثیرش بیشترازبیمه روستایی نیست.متاسفانه هردو دستگاه ازحمایت مالی به این شهیدزنده طفره رفته وهرکدام دیگری رامسئول میداند.هرکدام از نهادها می گویند هرکی اورااعزام کرده بایدحمایتش کند.بااین همه تلاش وباتوجه به تاکیدمقام معظم رهبری درخدمت رسانی وکمک به ایثارگران وبیانیه های مکررفرهیختگان درایام الله 22بهمن درحمایت ازخانواده های محترم شهداوجانبازان آقای دادخدا زارعی وشاید بزرگوارانی دیگربلاتکلیف مانده اند.آیاوقت آن نرسیده که مسئولین مربوطه به پاس ازجان گذشتگی ایثارگران ارجمند وخصوصادادخدازارعی که به خاطردفاع ازوطن ،حتی ازکارگری هم محروم مانده و بایستی بافقرزندگی کنند،گوشه چشمی بکنند که تنها درآمد ایشان یارانه است.
امیدواریم درآینده ی نزدیک شاهدپیگیری وحمایت مسئولین برای گره گشایی کار این ایثارگرنستوه باشیم ،نه اشک یخ بسته ی وی وفرزند بیمارشان

ان شاالله منتظریم