فروغ مسلم زاده
همیت شیلات نه تنها بدلیل سهم مهمی که آبزیان در تأمین غذای مصرفی جامعه دارند، بلکه بخاطر نقش مهمی که در پایداری اکو سیستم ایفا می کند روز بروز در حال گسترش می باشد. سازمان خواروبار جهانی (فائو) در آینده نقش مهمی را در تأمین غذا، اشتغال، ارزآوری و توسعه روستائی برای آبزی پروری پیش بینی می نماید در کنفرانسهای متعدد جهانی همچون کنفرانس کیوتو در سال ۱۹۹۵، کنفرانس هزاره سوم در سال ۲۰۰۰ میلادی و اجلاسهای جهانی، آبزی پروری را تنها گزینه تأمین پروتئین مورد نیاز آبزیان برای حفظ سرانه در جهان می دانند.
باید گفت حفظ ذخایر آبزیان را نیازمند یک حرکت ملی است. بی شک حفظ و بازسازی ذخایر آبزیان از طریق رهاسازی آبزیان و ایجاد زیستگاه‌های مصنوعی در کنار کاهش صید غیر مجاز نقش مهمی در بازسازی ذخایر آبزیان دارد. بی شک لازمه صید و صیادی پایدار و اصولی و همچنین حفظ ذخایر آبزیان برای نسل آینده نیازمند به مشارکت جامعه صیادی و نگاه ویژه ملی و مسئولانه به این مهم است. کلید ذخایر آبزیان در تحکم حاکمیتی است که قانون مشخص، محکم و مدونی در این زمینه نداریم اگر چه در اجرای آن باید ابعاد مختلف اجتماعی، اقتصادی در نظر گرفته شود.
فشار ناوگان صید و صیادی بر ذخایر آبزیان صیدگاه‌های شمال غرب خلیج فارس زیاد است از این رو شیلات مجوز و پروانه جدیدی را برای صید در این صیدگاه‌ها صادر نمی‌کند. برخی از گونه‌های آبزیان دریایی همچون شوریده و حلوا سفید در صیدگاه‌های شمال غرب خلیج فارس در خطر انقراض قطعی قرار دارند.
به گفته کارشناسان برای جلوگیری از انقراض گونه‌های آبزی دریایی باید ضمن کوچک سازی ناوگان صید و صیادی خوزستان که بیش از سه هزار فروند شناور و قایق صیادی است از قاچاق آبزیان نیز جلوگیری شود.
امروز باز سازی ذخایر آبزیان در خطر نابودی یک ضرورت و تکلیف است
جبران بخشی از فشار بر ذخایر آبزیان بر اثر برداشت بی رویه، ترمیم و کمک به احیای ذخیره گاه ها و حفظ ذخایر آبزیان، ایجاد توازن در اکوسیستم، حفظ جمعیت روستایی و ساحل نشینان، صید و صیادی پایدار، تثبیت اشتغال و کمک به امنیت غذایی و پدافند غیرعامل، از ضرورت ها و اهداف اجرای طرح بازسازی ذخایر آبزیان است.
در چند سال اخیر شاهد کاهش میزان صید میگو نسبت به سال قبل‌تر هستیم به گونه‌ای که در تابستان ۱۴۰۰ بیش از ۲۵۰۰ تن میگو صید شد و در تابستان ۱۴۰۱ حدود ۱۴۰۰ تن میگو وارد تورهای صیادان شد.
با وجودی که تعداد صیادان و تعداد روزهای مجاز صید، تغییری نداشته، کاهش صید یک پیام روشن دارد و آن هم کاهش ذخایر آبزیان در خلیج فارس است و اگر این روال با همین شتاب و کیفیت ادامه یابد، سال آینده کمتر از هزار تن میگو صید می‌شود و به تدریج شاهد صفر شدن ذخایر میگو خواهیم بود.
با توجه به اینکه میگو یک محصول استراتژیک برای استان است و مشتریان خارجی خوبی نیز دارد ، کاهش سالانه ذخایر آبزیان به ویژه میگو، خطرناک بوده و مشاغل زیادی را از بین خواهد برد.
اجرای طرح دریابست، جلوگیری از صید ترال، برخورد بازدارنده با صیادان غیر مجاز و حمایت از تخم‌گذاری آبزیان از مهم‌ترین عوامل برای تثبیت ذخایر آبزیان در خلیج فارس است
به نظر می‌رسد، ما به عنوان استفاده کنندگان از منابع غنی خلیج فارس، باید هوشیار و بیدار باشیم و کاری نکنیم که آیندگان ما را به باد انتقاد بگیرند.
اگر چه میگو یک کالای ارزشمند صادراتی است و هر میزان، صادرات میگو بیشتر باشد، طبیعتا درآمد ارزی بالاتر رفته و معیشت مردم نیز بهبود می‌یابد، لکن اگر صید بی رویه و بدون قانون مشخص انجام شود، صدمات جبران ناپذیری به منابع دریایی وارد می‌شود و آیندگان با کاهش چشمگیر ذخایر مواجهند.
متولیان امور شیلات و میگوی استان و کشور، باید پای قوانینی که وضع می‌کنند بایستند و با هر شخصی که صید غیر قانونی انجام می‌دهد برخورد قاطع کنند و جریمه سنگین برای متخلفان و صیادان غیر مجاز در آب های خلیج فارس در نظر بگیرند تا کسی جرات تعرض به دریا را نداشته باشد.
