آفتاب جنوب: اخیرا خبری در رسانه ها اعلام شد مبنی بر اینکه روزانه ۱۱میلیون لیتر بنزین از کشور از مرزهای شرقی به پاکستان قاچاق می شود.
اکنون نکاتی در این مورد ذکر می کنیم که جای تامل و تحقیق دارد. در واقع ۱۱میلیون لیتر نیاز به پانصد هزار گالن بیست لیتری برای حمل دارد ، ۱۱میلیون لیتر نیاز به تقریبا ۱۰۰۰نفتکش در طول روز برای حمل به جایگاه پمپ بنزین دارد که اگر در طول روز دو نفتکش به تخلیه سوخت بپردازند نیاز به پانصد جایگاه عرضه سوخت می‌باشد آیا استان سیستان و بلوچستان و هرمزگان این تعداد جایگاه دارد؟
با این خبر باید پرسید که ایاهمه مردم قاچاقچی بوده وسوخت برای مصارف عمومی وحمل ونقل مصرف نمی شود
برای حمل این مقدار سوخت به مرز نیاز به ۷۰۰۰هزار نیسان با فرض آنکه هر نیسان صد گالن بیست لیتری حمل کند آیا در سطح استان اینقدر وسیله موجود است؟
اگر یک لیتر بنزین در مرز یک دلار فروخته شده و پول آن به دلار ۱۴۰۰۰ تومان تبدیل شود یعنی هرنیسان صاحب ۱۰۰گالن ضرب ۲۰ضربدر۱۳۰۰ روزانه درآمدی معادل ۲۶۰۰۰۰۰هرارتومان خالص را خواهند داشت پس چرا مردم در فقر ومحرومیت بسر میبرند؟
مگر شهروندان دراین استان ها روزانه به تامین سوخت نیازندارند کمااینکه هر دو استان روزانه بالغ بر ۴-۶هزار کامیون بارهای ترانزیتی را به سراسر کشور و کشورهای همسایه انتقال می دهد.
آیا این سخنان ساخته ذهن خیال پرداز دولت برای افزایش قیمت سوخت نبوده برای مثال جلوگیری از قاچاق بوده یا قاچاقچی واقعی خود دولت بوده وبرا ی دور ساختن اذهان برای تامین بودجه خود فرا فکنی کرده واین قاچاق گسترده را به نام این مردم به ثبت میرساند؟
آیا امکان آن نیست در هر جایگاه یک مامور قرارداد تا امکان قاچاق را مسدود کرد آیا امکان سهمیه بندی سوخت در شهرهای مرزی نیست اگر دولت نتواند قاچاق سوخت را که از شهرها اتفاق می‌افتد را کنترل کند چه گونه میخواهد از مملکت حراست کند؟
در پایان باید گفت مگر استان های جنوبی روزانه چقدر سهمیه سوخت دارند که ۱۱میلیون لیترش قاچاق بشود وایا ساکنان و شهروندان نیازبه تامین سوخت خودرو های شخصی عبوری و باری ندارند؟
