جایزه «پناهی» جایزه ای است برای معرفی دوباره هنر سینما در ایران و البته «نه» به مردی (ترامپ) که امروز دیگر نیازی نیست برای اثبات تندروی اش بگویید در تفکرات آنارشیسمی رودست ندارد!
روزنامه همدلی نوشت: حاضران در آیین اختتامیه کن ۲۰۱۸ وقتی نام جعفر پناهی را برای دریافت جایزه بهترین فیلمنامه شنیدند به احتمال حس و حال عجیب پناهی و پناهی ها را نمی توانستند درک کنند.
سال ۹۵ درست بعد از نشستن ترامپ بر صندلی ریاست جمهوری ایالات متحده، یکی از اولین اقدامات چهره ای که خیلی زود توانست سیمای یک آنارشسیت را به جهانیان معرفی کند، فرمانی بود که مهاجرت شهروندان چند کشور از جمله ایران به آمریکا را ملغی می کرد. درست در همین گیر و دار، معتبرترین جایزه سینمای جهان یعنی اسکار رسید به اصغر فرهادی و فیلم فروشنده!
به فاصله دو سال شاید تاریخ تکرار شده باشد. این بار به جای آمریکا در دل اروپا؛ فرانسه؛ سرزمینی که سینما در آن ریشه بسیار تناوری دارد. یک ایرانی که از قضا در کشورش ممنوع الخروج است فیلمی را فرستاده به معتبرترین جشنواره سینمایی جهان: کن! همه هستند. همه نامداران از گدارِ پیر گرفته تا لارس فون تریه، اسپایک لی و اصغر فرهادی و دیگران! انگار اما برای ایران غایب بزرگ جشنواره بناست افتخار بیافریند و غریبانه مردی باشد برای معرفی دوباره هنر سینما در ایران و البته «نه» به مردی که امروز دیگر نیازی نیست برای اثبات تندروی اش بگویید در تفکرات آنارشیسمی رودست ندارد!
جایزه اسکار فرهادی برای فروشنده و جایزه بهترین فیلمنامه کن جعفر پناهی برای ایرانیان عطر و طعم دیگری دارند؛ دل ربا و البته امیدوار کننده. امیدواری کم نظیری که انگار یک همراهی لطیف هم با خود دارد. این بار شاید این همراهی از جنس دیگرگونی است. از جنس «نه» فرانسوی به آنارشیست آمریکایی!
