بی شک امروز امنیت و پایداری آن از مهمترین مولفه‌های تمدن بشری به شمار می‌رود، که در سطوح ملی و بین اللملی همگان به دنبال بهبود آن دست کم به سود ملت‌ها و سرزمین خود هستند.
موضوعی که در دنیای امروز که دنیای ارتباطات و تکنولوژی‌های نوظهور است، به خودی خود دارای پیچیدگی‌هایی بس فراوان است و بیش از هر زمانی اصول و دستورالعمل های امنیتی و اطلاعاتی را به سمت علوم جدید پیش برده است.
در این دنیای پرسرعت همه شاهد هستند که هر کدام از کشورها با تعاریف خاصی که از امنیت خود در ابعاد گوناگون به ویژه اقتصادی، داخلی، سیاسی، بین‌المللی، رفاهی و غذایی دارند چگونه روی به تعریف ساختارها و تشکیلات اطلاعاتی امینتی آورده‌اند که این مبحث، موضوع امنیت را با تمامی چالش‌های متصور به حوزه‌هایی جدید از جنگ بیولوژیک و جاسوسی صنعتی گرفته تا فعالیت‌های ضدتروریستی وارد کرده که پایش و کنترل هر کدام از این پدیده‌های نوظهور خود خواهان شاخه‌های سازمانی و ساختاری پیچیده ملی، منطقه‌ای و حتی جهانی و بین‌المللی برای تشکیلات مدنظر اطلاعاتی امنیتی کشورهاست.
اما در این بین مهمترین اهرم و مولفه در هرچه کارآتر شدن این سیستم‌ها؛ نیروی انسانی متخصص، متعهد و معتقد و با ایمان_به آنچه که هدف است_، می‌باشد به نحوی که گاها نبود تعهد و تقید در بین نیروهای اطلاعاتی برخی از کشورها سبب بروز خسارات و هزینه‌هایی قابل تامل به پروژه‌ها و طرح‌های ملی اطلاعاتی امنیتی شده است، موضوعی که امروزه به اذعان بسیاری از بنگاه‌های مطالعاتی مطرح در دنیا، سیستم وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایران از آن مبراست و این بدین معنیست که نیروهای این سازمان تحت فرماندهی فرمانده کل قوا تاکنون در اعلاترین حد از رازداری پیرامون عملیات‌ها بدون بروز حتی یک خطا و لغزش در عرصه‌های ملی و بین المللی موفق شده‌اند تعجب جهانیان را برانگیزند، که ریشه این حد از پایداری در عقاید و تعهد و مسئولیت پذیری را باید در اعتقادات دینی و مذهبی و همچنین لبیک و وفاداری به مقام معظم رهبری(حفظه الله) دانست.
اینکه کشورهایی در شرق و غرب خود طی دهه‌های گذشته پیچیده‌ترین و گسترده‌ترین سازمان‌های اطلاعاتی و امنیتی را ابداع و راه اندازی کرده‌اند، امروزه حتی با توجه به عنادی که با جمهوری اسلامی ایران دارند؛ سیستم اطلاعاتی امنیتی ایران اسلامی را مورد خطاب و گاها گستردگی و کارآمدی آن را به همگان یادآور می‌شوند بی‌شک به منزله موفقیتی بی چون و چرا برای نهادی فراجناحی است که در ایران تنها کمتر از چهار دهه از تاسیس آن می‌گذرد.
نهادی که در داخل کشور نیز به منزله عملکرد مطلوب فراجناحی و مبنا قراردادن منافع ملی و میهنی و موفقیت در تامین امنیت پایدار به محبوبتی وصف قابل توجه و تامل دست یافته که اینها همه ریشه در مدیریت مطلوب و سیاست‌گذاری‌ها و ریل‌گذاری‌هایی دارد که در سازمان‌‌دهی اولیه مدنظر مقامات ارشد قرار داشته و از طرفی نیز تعهد و ایمان نیروهای این وزارت‌خانه سبب شده که راه طی شده بدون انحراف و تخطی به سمت اهداف و مقاصد تعریفی حرکت کند.
باید از خود پرسید چگونه می‌شود، امنیت کشوری همانند ایران که دارای گفتمانی انقلابی، پیش رونده و مستقل در دنیاست و در موقعیت و منطقه‌ای نارآرام قرار دارد، در این سال‌ها و دهه‌ها از چالش‌های گروه‌های تروریستی که امروز دامنه حملات آنها تا قلب اروپا و کانادا و حتی امریکا نیز گسترش یافته، مصون مانده و این کشور در حال ادامه حرکت خود به سمت پیشرفت و توسعه بیشتر است؟
جواب‌های اینگونه سئوالات را باید در کارآمدی، دستاوردها و عملکردهای پنهان وزارت اطلاعاتی که به طور صحیح و با تاسی از منجی عالم بشریت نیروهایش عنوان “سربازان گمنام امام زمان(عج)” را دارند جستجو کرد.
سربازانی که در جای جای این دنیای پر از ناآرامی در سکوت تیزبینانه‌اشان مدافع منافع و امنیت ایران زمین هستند، و با تمام گمنامی، رشک و تعجب جهانیان را با عمق‌بخشی به پایداری امنیت سرزمینشان برانگیخه‌اند، امنیتی که در این دنیای متلاطم برای برخی از کشورها و ملت‌ها علی‌رغم صرف هزینه‌های هنگفت به آرزویی محال تبدیل شده است.
جا دارد در این مقطع از تاریخ سرزمین ایران، یک بار دیگر با نگاهی منطقی و عقلانی به دستاوردها و محصول تلاش و فعالیت وزرات اطلاعات که با تمام گستردگی، در یک کلمه به نام “احساس امنیت” خلاصه می‌شود را به تمامی دست‌اندرکاران حوزه امنیتی اطلاعاتی تبریک گفته و برای آنها توفیقات روز افزون را از درگاه خداوند آرزو کنیم.
