کارگران ساده زیادی در رستوران‌ها، کارواش‌ها و کارگاه‌های تولیدی در استانبول مشغول به کارند ولی این طیف ایرانیان به نسبت سایر طیف‌ها کمترند، شاید علت آن هم این باشد که ایرانیان خیلی اهل کارهای یکنواخت و با زمان کاری زیاد نیستند. در هر صورت ریسک رفتن به کشوری که آشنایی با محیط کاری آن وجود ندارد، می‌تواند مشکل بزرگ‌تری از بیکاری را ایجاد کند.

کارگر ساده
اعزام کارگر ساده و ماهر به کشورهای دیگر و تأمین نیروی کار کارفرمایان خارجی در حالی‌که در کشور خیلی از مشاغل رو به نابودی‌اند یا توان جذب نیروی کار را ندارند، شاید ایده خوبی باشد اما چه تضمینی وجود دارد نیرویی که به کشور مقصد اعزام شده، با‌همان شرایطی روبه‌رو شود که کاریاب  از آن تعریف کرده است.

برای اینکه متوجه بشویم کاریابی‌های اعزام کننده نیروی کار به خارج از کشور به ویژه ترکیه چطور کار می‌کنند، با یکی از آنها تماس گرفتیم. در این تماس شخصی که تلفن را جواب می‌دهد خود را آقای کاظمی و مسوول جذب نیرو معرفی می‌کند و درباره شرایط اعزام نیروی کار به خبرنگار «صبح نو» می‌گوید: «ما در زمینه کارهای تولیدی در شهر استانبول نیروی خانم و آقا جمع‌آوری می‌کنیم و می‌فرستیم، آن‌ها در این شهر جای خواب و وعده غذایی نیز خواهند داشت.» او ادامه می‌دهد: «نیروی ساده به کارهای تولیدی ساده مثل پوشاک، بسته‌بندی، کنترل کیفیت و وسط کاری می‌پردازد و میانگین حقوق کارگر ساده یک میلیون و پانصد هزار تومان است که اگر اضافه کاری داشته باشند هم اضافه کاری می‌گیرند.

شغل تخصصی
کاظمی با اشاره به اینکه نمی‌توانیم برای کسانی که تخصص دارند تضمین شغل متناسب با تخصص آن فرد را پیدا کنیم، ادامه داد: «بیشتر از 10 تا 20 هزار شغل متنوع وجود دارد و ما نمی‌توانیم تضمین کنیم کسی در شغلی که می‌خواهد مشغول به کار شود. کسانی که تخصصی دارند خودشان باید کم کم راهی برای رسیدن به شغل مورد نظرشان بیابند.»  او‌درپاسخ به این سؤال که برای کاریابی چقدر از افراد دریافت می‌کنید؟
می‌گوید: «ما برای دفتر ایران و دفتر نمایندگی در استانبول و هزینه رفت، کلاً یک میلیون و دویست هزار تومان از افراد متقاضی می‌گیریم. مدارک هم که کامل باشد اعزام افراد دو سه روزه انجام می‌شود و وقتی برسند استانبول، از طرف دفتر ما این افراد برای کار به کارگاه‌ها معرفی می‌شوند.» او‌ادامه می‌دهد: «افرادی که به کارفرما معرفی می‌شوند از حوزه مسوولیت ما خارج می‌شوند و دیگر به ما ربطی ندارد که چطور اوضاع خود را پیش خواهند برد.»
بند عمومی

کاظمی درباره شرایط اسکان کارگرانی که به استانبول اعزام می‌شوند، این‌طور می‌گوید: «اسکان با کارفرماست ولی خانه‌هایی هست که چند نفر کارگر در آن ساکن می‌شوند و امکانات اولیه زندگی هم دارند. اینکه در این مکان چند نفر باشند بسته به میزان فضای آن خانه دارد.» او در پاسخ به این سؤال که این خانه‌ها امکانات رفاهی دیگری دارند یا نه، پاسخ می‌دهد: «این خانه‌ها هیچ چیز خاصی ندارند و فقط جایی برای خواب کارگران است و کسانی که بخواهند جای بهتری داشته باشند، باید هزینه‌اش را بپردازند و امکانات اضافه دریافت کنند یا برای خود خانه بگیرند.» او می‌گوید: «تأمین امنیت کارگران هم به عهده کارفرماست و اگر اتفاقی بیفتد ما کاری نمی‌کنیم، در واقع مسوولیت ما تا زمانی است که نیروی کار به کارفرما معرفی شود.»

هزینه برنمی گردد
مسوول جذب نیروی این شرکت کاریابی اعزام نیرو به خارج کشور در پاسخ به این سؤال که اگر نیروی کار به هر دلیلی نخواست در کاری که معرفی شده بماند، آیا‌هزینه‌های وی بازگشت داده می‌شود یا خیر، می‌گوید: «ما که هیچ هزینه‌ای را به افراد باز نمی‌گردانیم. افراد باید در زمان انتخاب شغل خود دقت کنند.»
او ادامه می‌دهد: «افرادی هم که بخواهند به کشور برگردند باید هزینه‌اش را به دفتر ما پرداخت کنند یا اینکه خودشان اقدام کنند.»
پروسه جذب و اغوای کارگران ایرانی برای اعزام به کشورهای منطقه شاید در ظاهر جذاب باشد اما در پشت پرده این اتفاق کسی دلش برای کارگر ایرانی نمی‌سوزد و همه به دنبال منافع خود هستند. رها‌شدن نیروهای جوان کار در محیطی که حتی بعضاً زبان آن کشور را هم نمی‌دانند و با فرهنگ آن آشنا نیستند، می‌تواند آنها را به انزوا بکشاند.

از طرفی رها شدن این افراد در دست کارفرمایانی که حقوقی ناچیزی به این کارگران می‌دهند و این مبلغ مسلماً کمتر از هزینه‌های جاری در آن کشور است، باعث می‌شود تا نیروهای کار برای کسب درآمد بیشتر مجبور باشند به هر روشی با کارفرمایان کنار بیایند. در مجموع اعزام کارگر به خارج از کشور با رویه کنونی نه تنها مشکلی از جویندگان کار را برطرف نمی‌کند بلکه می‌تواند آنها را دچار مشکلات تازه‌تر و البته خطرناک‌تری هم بکند.

مطالب مرتبطمطالب بیشتر از نویسنده

ارسال پاسخ

لطفا نظرتان را وارد کنید!
لطفا نام خود را اینجا وارد کنید